DOI: 10.1080/14655187.2017.1410050 [w języku angielskim]
Abstrakt [tłumaczenie automatyczne ]
W całej Europie Wschodniej, profesjonalni archeolodzy i poszukiwacze zeznają, że niektóre stanowiska archeologiczne zostały opróżnione z metalowych przedmiotów, pomimo znacznych wysiłków na rzecz zwalczania nielegalnego handlu dobrami kultury. Istnieje jednak niewiele dowodów empirycznych dotyczących skali problemu w poszczególnych krajach lub jego porównawczej skali między krajami w regionie. W artykule przedstawiono analizę typu open source dotyczącą członkostwa w forach internetowych i sieciach społecznościowych, a także inne wskaźniki empiryczne, takie jak sprzedaż i posiadanie wykrywaczy metali. Identyfikuje i zaprzecza spekulacjom i propagandzie archeologów i detektorystów, a następnie oferuje w ich miejsce dowody empiryczne. Sugeruje to aktywność co najmniej 14 910 nielegalnych wykrywaczy na Białorusi (około 1 na 638 mieszkańców), 54 066 nielegalnych wykrywaczy w Polsce (około 1 na 702 mieszkańców), 26 377 nielegalnych wykrywaczy na Ukrainie (około 1 na 1706 mieszkańców) i 75 158 nielegalnych wykrywaczy w Rosja (około 1 na 1921 mieszkańców). Sugeruje to, że w wielu najbardziej dotkniętych społecznościach, poza szczegółami technicznymi regulacji zezwalających, restrykcyjnych lub zakazujących, najważniejszymi czynnikami zachowania wiedzy archeologicznej mogą być ekonomia i rządy prawa.Dostępna jest kopia postprint (ogólnodostępna), a także oficjalna publikacja (płatna).
